Ad Jiskoot (1947-2013 †)

Stok met lorre’ riep je tegen een weinig gespierde kandidaat in de sportschool, terwijl je pitbulls door de ruimte stoven. Die jonge hebben we nooit gezien. Zo was je, alles of niets. Het is alles geworden. Rust in vrede Ad.

Lieve vriend, wervelwind, vrije geest, 40 jaar lang heb ik je gekend. dank je voor je grenzeloze geloof in de vrijheid en in de kracht en ziel van de mens. liefs

Kempesi

Kempesi is een samengestelde naam die verwoord dat er  twee vechtkunsten, t.w. Kempo en Pencak-Silat,  samengevoegd in 1 vereniging.  De oorsprong van deze vereniging is gelegen in de gemeenschappelijke  Shaolin Kempo achtergrond van de docenten, want zowel ondergetekende (Lucas Kastelijn),  Ad ten have, Dik Pijl, Frank Gijsbertsen als Mark Schepers zijn (oud-)leerlingen van Ad Jiskoot.

Het is Ad Jiskoot geweest die het Shaolin Kempo in deze regio heeft geïntroduceerd  door reeds in 1965 te beginnen met het geven van Kempo-lessen in het wijkgebouw in de oude stationswijk te Barendrecht. Het was voor de toenmalige dorpsgenoten even wennen om iemand in hun midden te hebben die mensen leerde zich te verdedigen op een vrij onconventionele manier. Ouders leerden hun zoons  in de jaren zestig al vroeg dat vechten niet o.k. was en dat, als er dan toch gevochten ging worden, het gevecht diende te verlopen volgens een aantal vastgestelde ongeschreven regels . Echter, de vechtwijze die door Ad Jiskoot werd gepropageerd bevatte veel van de eerder zo streng  verboden handelingen zoals trappen,stoten, slaan met hakbewegingen en een arsenaal aan bewegingen die samen  de vechtkunst  Shaolin Kempo vormden.

Persoonlijke beleving :

Toen ik als jongen van 12 jaar mijzelf aanmeldde als actief lid van Sportschool Jiskoot reisde ik tweemaal per week vanuit Dordrecht naar Barendrecht vice-versa, Als mijn zakgeld het toeliet per trein, maar veel vaker reisde ik per fiets vanuit Dordrecht via de brug over de Oude Maas, over de Lindtsedijk , dwars door Heerjansdam naar de stationswijk in Barendrecht. Bij mooi weer bijna een toeristische route te noemen maar bij winters weer een ware helletocht…

De trainingen o.l.v. Ad Jiskoot waren zeer intensief te noemen en het gebeurde regelmatig dat mijn reistijd per fiets op de terugweg drie keer zo lang duurde als de heenweg vanwege het simpele feit dat ik regelmatig moest afstappen om het gepijnigde lichaam wat tijd te gunnen om zich weer op te laden voor het vervolg van de reis. Bij thuiskomst was het de bezorgde blik van mijn Moeder waaraan ik de uiterlijk zichtbare sporen van de trainingen kon aflezen. Zij heeft zich dan ook regelmatig afgevraagd welke masochistische afwijkingen haar zoon tot deze trainingen motiveerden.

Vanuit het wijkgebouwtje verhuisde Sportschool Jiskoot rond 1973 naar de Paddewei en werd onderdeel van de Judoschool van Niek van Hoorn. Inmiddels had Ad Jiskoot ook een Kemposchool in Dordrecht overgenomen en werd er een eigen trainingszaal (Dojo) geopend op de hoek van de Dolhuysstraat en de Boogjes, in een monumentaal gebouw anno 1400 waarin ook de beroemde / beruchte discotheek ”het Dolhuis” was gevestigd. In deze eigen Dojo kon er dag en nacht getraind worden en dat was dan ook precies wat er gebeurde.

Nachtelijke trainingen, trainingen op zon- en feestdagen werden meer regelmaat dan uitzondering. Om de praktijktrainingen zo realistisch mogelijk te laten verlopen werd een bezoekje aan de onderbuur, de discotheek, als extra trainingsmogelijkheid gezien. Uiteraard alleen ter assistentie van de dienstdoende beveiligers en in sommige gevallen de plaatselijke Hermandad.

Het dient vermeld te worden dat dankzij de tomeloze inzet van Ad Jiskoot er een  generatie van Kempoka’s werd gekweekt die misschien technisch bezien niet tot de top behoorden, maar mentaal vrijwel onverslaanbaar waren. Dit laatste manifesteerde zich dan ook in de lange lijst van kampioenen die Sportschool Jiskoot heeft voortgebracht.

Sportschool Jiskoot heeft zelfs een zgn. dependance gehad op Aruba. De basis van deze zusterschool werd gevormd door een aantal leden die samen dienden bij het Korps Mariniers en bij toeval samen werden uitgezonden voor korte en/of langere duur naar dit tropische eiland. Mariniers als Lucas Kastelijn (Dordrecht), Siem Hollander (Barendrecht) en Frank Onderdelinden (Heerjansdam) vormden de basis voor een wedstrijdteam dat vanuit de marinierskazerne Savaneta op Aruba aan nationale en internationale wedstrijden deelnam  met goede resultaten.

Helaas werd in 1983 de Dojo in Dordrecht t.g.v. brandstichting in de discotheek volledig in de as gelegd en de wederopbouw kwam op dat moment zeer ongelegen. Sportschool Jiskoot had een groot pand aan de Barendrechtseweg met eigen middelen verbouwd tot een grote sportaccommodatie waarin naast het Kempo ook andere populaire bezigheden zoals kickboxing, aerobics,en body-building werden beoefend. Ad Jiskoot had hier een dagtaak en moest zijn activiteiten in Dordrecht beëindigen. Gelukkig waren de meeste beoefenaars uit Dordrecht in de gelegenheid om hun sportactiviteiten naar Barendrecht. te verleggen en deze sportschool in de voormalige Lagere Land- en Tuinbouwschool  werd een gerespecteerd begrip in de wereld van de vechtsporten. Gerenommeerde vechters uit diverse disciplines kwamen in Barendrecht trainen om zich, onder een streng regime, voor te bereiden op grote toernooien.

Nadat in de jaren ’90 van de vorige eeuw het wegennet en de spoorlijnen rond Barendrecht compleet werden veranderd, is het voormalige schoolgebouw en de naastgelegen manege aan de slopershamer ten prooi gevallen. Sportschool Jiskoot is toen teruggekeerd naar een bekende lokatie, n.l. de Paddewei waar opnieuw onderdak werd gevonden binnen Sportschool van Hoorn.

Enig jaren geleden had Ad Jiskoot besloten om zijn Kempo activiteiten te stoppen en zich meer te richten op zijn maatschappelijke bezigheden.  Hij had toen besloten een sabbatical in te lassen en had zich teruggetrokken als hoofdleraar van het Kempo in Barendrecht. De sportschool aan de Paddewei is niet opgeheven, maar voortgezet door een leraar uit de eigen ‘kweek”, Leo Koster. Onder de naam Shaolin Kempo Barendrecht is deze vereniging een gerespecteerd en actief lid van de Shaolin Kempo Bond Nederland (SKB). Door hun officiële aansluiting bij de SKB zijn zij ook lid van achtereenvolgens de Kempo Associatie Nederland (KAN) , de Federatie Oosterse Gevechtskunsten (FOG) en hebben daardoor toegang tot alle nationale- en internationale wedstrijden en kampioenschappen..

Een bekend Nederlands  gezegde luidt “  het bloed kruipt waar het niet gaan kan ’. Voor sommigen misschien een loze kreet, maar gelukkig niet voor een man als Ad Jiskoot. Ad had het plezier in het lesgeven weer hervonden en  predikte weer enthousiast zijn versie van Shaolin Kempo aan een kleine groep fanatieke volgelingen in kleine school te Rotterdam..

Een recent hoogtepunt in zijn jarenlange carrière was de toekenning van een blijk van waardering voor zijn inzet  ten behoeve van het Shaolin Kempo in Nederland, gedurende de periode tussen 1966 en heden.                                                           Wellicht lijkt zo’n blijk van waardering een vrij eenvoudig gebaar, maar het feit dat er een groot aantal coryfeeën uit het verleden en het heden uit de Kempowereld aanwezig waren en vooraf hun instemming hadden gegeven, verhoogt de gevoelswaarde aanzienlijk. Het was hem dan ook van harte gegund !

De Kempogemeenschap hoopte dan ook nog lange tijd van het fenomeen Ad Jiskoot te mogen genieten. Helaas kan dat niet meer. Maar we hopen dat alles wat hij ons geleerd heeft, dat wij dat op eenzelfde wijze kunnen doorgeven aan de nieuwe generaties.
We weten dat Ad Jiskoot nog lang als voorbeeld voor de nieuwe generaties Kempoka’s zal dienen.

Lucas Kastelijn
Voorzitter Shaolin Kempo Bond

Hé Mac,

Leuke tijd gehad, harde lessen geleerd,
lullig aan je eindje gekomen
Ik wens jouw familie veel sterkte.
Ad rust zacht.

De stotterkoning

Heimwee naar vroeger en naar mijn stoere, sterke oom Ad.
Voor altijd een deel van mijn leven.
Heb het goed.

22 jaar lang heb ik les van je mogen krijgen. Als er weer is één stond te klote tegenover me zei je “opzij ik doe het je voor”. Daar was ik ozo blij mee want ik wist wat er ging komen. Doefff… 2 dagen later was je handafdruk nog op mn arm of been te zien…. Het was een mooie tijd. Ik ga je missen Ad. Rust zacht.  Ruben

Jis, mooie vriend

Sportschool, 1e Barendrechtseweg, Ad`s Gym, zaterdagochtend, ik ben er vroeg, met Jis een bak kof aan de bar. Hij is wezen stappen, niet of nauwelijks geslapen, Jis klaagt, niemand snapt het, “de mat moet nog gedweild worden, er moet nog gestofzuigd worden. Ik word het zat, je altijd moeten bewijzen, omdat ik de Jis ben, ik kan nooit rustig een pils drinken, maar eerst een lekker bakkie”

“Holleman”, zoals hij me toen noemde, “mooi hoeft het niet te zijn, aan stijlprijzen heb je niks, keihard recht vooruit.” Achter de bar vandaan naast me op een kruk.

“Holleman”,-het zeggen van je naam ging gepaard met een ietwat uit de hand gelopen schouderklop-“luister! Het sprookje van de kat en de vos, een heel oud Chinees sprookje: een kat en een vos lopen door het bos, de vos schept de hele weg al op dat hij zo slim is en een hele trukendoos heeft aan slimme turken. Hij laat er af en toe zelfs één zien, maar dan een hoop herrie, geblaf, gejank, een roedel wolven. De kat en de vos gaan op de loop, maar de roedel wolven komen er achter aan. Het helpt niets en niet veel later waren de kat en de vos omsingeld. De kat klom razendsnel in een boom en gilde vanuit de boom: Vos, trek nauw je trukendoos open anders ben je het haasje. Niets hielp wat de vos ook deed, hij werd aan stukken gereten en opgevreten.”
“En”, zegt Jis, “wat is de moraal van het verhaal?” Nauw “De kat kon maar één ding en dat was in bomen klimmen. Het hoeft niet mooi te zijn, maar doeltreffend. Dus, maak van je talent gebruik, en dat heb je, en keihard recht vooruit. En je geest moet heersen over je lichaam.”
Stoere verhalen van eenieder, die van jouw kunde en lessen hebben geleerd. Je praktijklessen, die je gaf tijdens het stappen (heel vaak ongewenst) zijn vaak onderdeel van die stoere verhalen. Door jarenlange keiharde training ben je de woesteling geworden en je bent hoogstgenoteerde in de Bond met 8e Dan. En meer dan 40 jaar Sensei heb je met alles tesame een vreselijk dikke vestingmuur om je heen gebouwd, ter bescherming van je emoties en je ware ik. Je ware ik: trots op je zoons, “Lieve jongens” zei je altijd, en over Liesbeth: “Liesbeth is het en Liesbeth blijft het. Ze is De moeder van mijn kinderen.”
Gek op je kinderen was je. Je wilde weer een eigen Tjalk, om met zieke kinderen te varen, hebben we veel over gefilosofeerd. Onderweg met de V10, prachtig vond je dat, schaterlachend zei je, 500 paarden. Klumpie en de woesteling, bootjes kijken die je op internet had opgesnord, of onderweg voor het halen van wasmachines.
Ik, Klumpie, ben nog steeds vereerd dat je jouw wensen, je plannen en je emoties met mij hebt gedeeld waarmee ik binnen in die vreselijk dikke vestingmuur mocht komen. Maar net als een ieder ander die les van jou heeft gehad, heb ik ook in mijn leven daar heel veel profijt van gehad en nog heb. Bedankt Jis.
Je geest heerst nu niet meer over je lichaam, maar zal nog heel lang voortleven. En je verdient het ook echt, ook in de geschiedenisboeken.

Je vriend. JW

God wat hebben we een lol gehad en een jochie werd man van je trainingen. Ook een traan hebben we ” samen toen gelaten” , je zei het pas nog Ed Godverdomme wat deed dat pijn ik zie het nog voor me. De meester was er toen voor de leerling en de leerling was er vandaag voor zijn meester.
Rust, meester.

Ad,
Je hebt heel veel stenen doorgeslagen
en een verlegd.
Onze jaren samen, zijn begraven in mij.
Eindelijk rust in je lijf.
Ineke