Lieve Ad, als jij doornroosje had gekent, had je haar waarschijnlijk uit bed geschopt en had ze zichzelf met een heggenschaar bevrijd uit dat verdomde kasteel. Zelfredzaamheid, discipline, zelfvertrouwen en respect is wat je mij en vele anderen hebt geleerd. In een tijd dat niet veel mensen in mij geloofden, deed jij dat wel. Je maakte mijn wereld veilig toen voor mij alles eng was. Die hand op mijn schouder tijdens de trainingen. ” goed gedaan El. Ben je er morgen weer.” We wisten allebei dat het geen vraag was maar een vooropvastgesteld feit. ” tuurlijk Ad”. Dat deed me zoveel goed. Ik hoop dat je dat geweten hebt. Hier op aarde is je tijd voorbij maar, ik draag je altijd mee. Je stem in mn hoofd, je bulder lach in mn hart en je hand op mn schouder. Je bent groter dan het leven zelf. Bedankt Ad, voor alles.