Ad ik moet voortdurend denken aan onze trainingen zo’n 47 jaar geledenin het keldertje van jouw ouderlijk huis aan de Dordtsetraatweg. We moesten eerst een kwartier sparren om warm te worden( zoals jij altijd zei dat we vochten als leeuwen en beren).
Ik zal deze tijd nooit vergeten. Een tijd was het kontakt wat minder, maar dat werd 10 jaar geleden weer hersteld toen ik iedere zaterdag met Stefan , naar Barendrecht reed, die bij jou kwam trainen.
Ook spraken we vaak op dinsdag af in cafe Pol om een bakkie te doen.
De laatste keer dat ik je zag was op de reunie van 12 januari j.l.
Hierna spraken we elkaar keren telefonisch onder meer om over de volgende reuniie te spreken.
Dit heeft niet zo mogen zijn.
Ta chu Ad rust in vrede.
Je vriend en oude trainingsmaat
Cor Vlaspolder